မြန်မာနိုင်ငံတွင် ဝဥပင်များသည် ကရင်ပြည်နယ်၊ ကချင်ပြည်နယ်၊ မွန်ပြည်နယ်၊ ရှမ်းပြည်နယ်(မြောက်ပိုင်း၊ တောင်ပိုင်း) ၊ ပဲခူးတိုင်း( အရှေ့ပိုင်း) ဧရာဝတီတိုင်း မြစ်ဝကျွန်းပေါ်ဒေသနှင့် စစ်ကိုင်းတိုင်း အထက်ပိုင်း တို့ရှိသစ်ရိပ်၊ ဝါးရိပ်အောက်၊ အရိပ်ဝါသကောင်းသော သစ်တောမြေပွ၊ အစိုဓါတ်ကောင်းသော နေရာတို့တွင် သဘာ၀ အလျှောက် ပေါက်ရောက်ကြောင်း သိရှိရပါတယ်။ ယခုအခါ ဝဥခြောက်လုပ်ငန်းများ တွင်ကျယ်လာသဖြင့် တောထဲတွင် အလေ့ကျပေါက်ရောက်သည်ကို စိုက်ခင်းများဖြင့်စိုက်ပျိုးလာသလို မြောင်းဘောင်တင်၍လည်း စိုက်ပျိုးလာကြပါသည်။ ဝဥတွင် အဖြူ၊ အနီ၊ အဝါ သုံးမျိုးရှိပါသည်။ မိုးရာသီမြေပေါ်အပင်ပိုင်းထွက်ပြီး အပင်မှာ (၂)ပေမှ (၄)ပေခန့်သာမြင့်လျှက် ဆောင်းအခါ အပင်ကျ၍ ဥအမြစ်သာလျှင် မြေအောက်၌ အပင်ပွား ရှင်သန်လေ့ ရှိပါတယ်။ စိုက်ပျိုးသော ဝဥများတွင် မြေဆီမြေနှစ်ကောင်းလျှင် ကောင်းသလို တစ်ပိဿာမှ တစ်ဆယ့်သုံးပိဿာ အထိ ထွက်ရှိသည်ဟုသိရှိရပါသည်။
ပင်လယ်ရေကြောင်းမှ ဝဥ နှင့် ဝဥခြောက်မှုန့်တင်ပို့မှုကိုကြည့်ပါက (၂၀၀၈-၂၀၀၉)ဘဏ္ဍာနှစ်တွင် တန်ချိန်(၂၃၀) ခန့်၊ (၂၀၀၉-၂၀၁၀) ဘဏ္ဍာနှစ်တွင် တန်ချိန် (၄၀၀)ကျော်ခန့်၊ (၂၀၁၀-၂၀၁၁) ဘဏ္ဍာနှစ်တွင် တန်ချိန်(၂၀၀)ကျော်ခန့်၊ (၂၀၁၁-၂၀၁၂)ဘဏ္ဍာနှစ်တွင်လည်း တန်ချိန်(၂၀၀)ကျော်ခန့်၊ ၂၀၁၂-၂၀၁၃ ဘဏ္ဍာနှစ် ( ၂၀၁၃ ခုနှစ် ဇန်နဝါရီလ ၇ ရက် နေ့အထိ) တန်ချိန် (၂၀၀)ကျော်ခန့် တင်ပို့ခဲ့ ကြောင်းတွေ့ရှိရပါတယ်။ ပြည်တွင်း၌ စားသုံးမှုနည်းသော်လည်း ပြည်ပနိုင်ငံများ၌ တန်ဖိုးကြီးအစားအစာအဖြစ် ပြုလုပ် စားသောက်ကြလေ့ ရှိရာ ဂျပန်နိုင်ငံ နှင့် တရုတ်နိုင်ငံသို့အများဆုံးတင်ပို့ပြီး စင်္ကာပူနိုင်ငံနှင့် မလေးရှား နိုင်ငံတို့လည်း အနည်းငယ်စီ တင်ပို့ကြပါသည်။
ဝဥကို အစားအစာများ၊ မုန့်များ ထုတ်လုပ်ရာတွင် ထည့်သွင်းအသုံးပြုခြင်း၊ ခေါက်ဆွဲပြုလုပ်ခြင်း၊ ပြုတ်၍ သုပ်စားခြင်း၊ အသားတု ပြုလုပ်ခြင်းများအပြင် ဝဥခြောက်၌ အဆီ ကျစေသော အာနိသင်ရှိ၍ ကိုလက်စထရော ကျစေသောကြောင့် ဆေးဖော်စပ်ရာတွင်လည်းအသုံးပြုကြကြောင်း တရုတ်၊ ဂျပန်နှင့် အနောက်ဥရောပနိုင်ငံများ တွင် အစားအစာ အဖြစ်လည်းကောင်း၊ ဆေးဝါးအဖြစ်လည်းကောင်း၊ သရေစာအဖြစ်လည်းကောင်း ထုတ်လုပ် ဖြန့်ဖြူးရောင်းချကြကြောင်း သိရှိရပါသည်။
မြန်မာ့မြေမှထွက်သော မြန်မာ့ဝဥများ ရရှိပြီးသောဈေးကွက်များ မပျောက်ပျက်သွားအောင် အရေအတွက်ထက် အရည်အသွေး စံချိန်စံညွှန်းကောင်းရန် လိုအပ်ပြီး ဈေးကွက်သစ်များ ထပ်မံရှာဖွေကြပါစို့။
ခင်စန်းဝင်း(DOT)